Ιστορία

Το ταεκβοντό σαν άθλημα έχει τις ρίζες του στην Κορέα.

ΓΥΡΩ στο 1945 και με βάση παραδοσιακές πολεμικές τέχνες που αναπτύχθηκαν στα βάθη των αιώνων (700-600 π.Χ.) στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Κορεατικής χερσονήσου, αξιωματικοί του Κορεατικού στρατού με επικεφαλή τον στρατηγό ΤΖΟ ΧΟΝΓΚ ΧΙ διαμορφώνουν το νέο πρόσωπο του σύγχρονου εθνικού τους σπορ και του δίνουν την ονομασία Tae-kwondo.

ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΩΝΤΑΣ, Tae-kwondo σημαίνει τέχνη των ποδιών και των χεριών (Tae= πόδια, kwon= χέρια, do= φιλοσοφία, τέχνη).

Η σε μεγαλύτερη ποσοστό χρήση των ποδιών, στο Tae-kwondo, σε σχέση με άλλες πολεμικές τέχνες, το κάνει πιο αποτελεσματικό, διότι τα πόδια και πλέον ισχυρά είναι, αλλά και μεγαλύτερη εμβέλια έχουν, απ' ό,τι τα χέρια.

ΦΥΣΙΚΑ οι Κορεάτες, στην προσπάθειά τους να παρουσιάσουν την χρήση των ποδιών ως αποκλειστικότητά τους, όταν ο άνθρωπος αμύνεται, αλλά και όταν επιτίθεται, αποκρύπτουν μεθοδευμένα ότι στην κλασσική Ελληνική αρχαιότητα στο άθλημα του Παγκράτιου, για το οποίο υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, αναμφισβήτητα πλέον και επιστημονικά τεκμηριωμένα, εχρησιμοποιούντο και αποτελεσματικότατα μάλιστα, τα πόδια.

Η παραπάνω επισήμανση ίσως αποτελέσει για κάποιον ερευνητή, την αρχή της εξήγησης, γιατί το άθλημα του Tae-kwondo ταίριαξε στην ιδιοσυγκρασία του Ελληνα και είχε στην πατρίδα μας, την σημερινή σε πλάτος και ύψος ανάπτυξη.

ΜΕΧΡΙ το 1973 παγκοσμίως το Tae-kwondo ήταν ένα.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ εξελίξεις στο κράτος της Νότιας Κορέας, ήταν αφορμή να παρουσιασθεί παγκοσμίως το Tae-kwondo, από τότε με δύο τάσεις, το αγωνιστικό σύστημα Ι.Τ.F., που το εκπροσωπούσαν Κορεάτες πολιτικοί εξόριστοι, ανάμεσά τους και ο ιδρυτής του, στρατηγός ΤΖΟ χονγκ χι, με έδρα τον Καναδά, και το αγωνιστικό σύστημα W.T.F. με έδρα την Σεούλ, που το εκπροσωπούσε η κυβέρνηση. Σήμερα το αγωνιστικό σύστημα I. T. F. Εκπροσωπείται από την Β. Κορέα ενώ το αγωνιστικό σύστημα W. T. F. από την Ν. Κορέα.

ΤΟ 1988 και επειδή η Ολυμπιάδα του έτους εκείνου έγινε στην Σεούλ, η Κορέα ως διοργανώτρια χώρα και έχοντας μέσα στους Αθανάτους τον Un Yong Kim στην θέση του αντιπροέδρου της Δ.Ο.Ε., δεύτερος δηλαδή στην ιεραρχία μετά τον Πρόεδρο Antonio Samaranch, κατόρθωσε στην διοργάνωση εκείνη, να παιχθεί το Tae-kwondo ως άθλημα επίδειξης, ώστε να το γνωρίσουν οι Αθάνατοι και να το εντάξουν ως άθλημα, στο πρόγραμα των επόμενων Ολυμπιάδων.

ΣΤΗΝ Ολυμπιάδα της Σεούλ (1988), η Ελλάδα δεν ήταν παρούσα διότι η W.T.F., που είχε την ευθύνη της διοργάνωσης, θέλοντας να επιδείξει ότι καλύτερο υπήρχε, για να εντυπωσιάσει τους Αθανάτους και να έχει την εύνοιά τους στην ψηφοφορία της ένταξης του Tae-kwondo στα επίσημα αθλήματα του Ολυμπιακού προγράμματος, κάλεσε αθλητές και αθλήτριες των κρατών που ήταν μέσα στην πρώτη δεκαεξάδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Tae-kwondo 1987, το οποίο έγινε στην Ισπανία.

ΤΟ 1992 στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, το Tae-kwondo παίζεται για δεύτερη συνεχόμενη φορά, ως άθλημα επίδειξης, με την Ελλάδα παρούσα, διότι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Tae-kwondo 1991, το οποίο έγινε στην Αθήνα, οι Ελληνίδες κατέλαβαν στην παγκόσμια κατάταξη, την έβδομη θέση και οι άνδρες τη δωδέκατη.

ΤΟΝ Σεπτέμβριο του 1994 στην 103η ολομέλεια της Δ.Ο.Ε. στο Παρίσι, αποφασίσθηκε ομόφωνα να είναι το άθλημα του Τaekwondo, στο επίσημο πρόγραμμα των αγωνισμάτων της Ολυμπιάδος του Σίδνεϋ, το έτος 2000.

         

To Τάε Κβον Ντο στην Ελλάδα

  

ΣΤΗΝ Ελλάδα το Tae-kwondo ήρθε περίπου στο τέλος της δεκαετίας του 1960, με πρωτογενείς πυρήνες τον Σταμάτη Κάσση στην Αθήνα και τον Γιώργο Στυλιανίδη στην Θεσσαλονίκη, οι οποίοι το γνώρισαν, το έμαθαν και καταξιώθηκαν ως δάσκαλοι στην τότε Δυτική Γερμανία.

ΜΕΧΡΙ το 1979 το Ελληνικό πλέον Tae-kwondo, καλλιεργήθηκε στα πλαίσια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και με προσπάθειες των δασκάλων Σταμάτη Κάσση και Γιώργου Στυλιανίδη, κατόρθωσε να υιοθετηθεί από τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ., ο οποίος το βοήθησε να κάνει μεγάλα βήματα προόδου μέχρι το 1987, οπότε και ανεξαρτητοποιείται με την ίδρυση της ΕΛ.Ο.Τ. (Ελληνική Ομοσπονδία Tae-kwondo), η οποία ήταν και η 23η αναγνωρισμένη από την Γ.Γ.Α. αθλητική ομοσπονδία.

ΤΟ 1987 η Ελλάδα διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία το 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών και Γυναικών του αγωνιστικού συστήματος I.T.F. στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στον Πειραιά.

ΤΟΝ Σεπτέμβριο του 1989 η ΕΛ.Ο.Τ. διοργανώνει στην Θεσσαλονίκη το 1ο Διεθνές Μίτινγκ του αγωνιστικού συστήματος W.T.F.

ΤΟΝ Οκτώβριο του 1991 η ΕΛ.Ο.Τ. διοργανώνει στην Αθήνα το 10ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών και το 3ο Γυναικών, του αγωνιστικού συστήματος W.T.F., στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και κατακτά τα δύο πρώτα της χάλκινα μετάλλια στον θεσμό (Δροσίδου Μόρφω, Κετεσίδου Θεανώ), με τις γυναίκες να πλασάρονται στην 7η θέση της παγκόσμιας κατάταξης και τους άνδρες να κατακτούν την 12η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Αποτέλεσμα της παραπάνω επιτυχίας ήταν η πρόσκληση από πλευράς W.T.F. δύο Ελλήνων αθλητών και δύο Ελληνίδων αθλητριών στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης το 1992, όπου η Δροσίδου κατάκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

Στην Ελληνική Ομοσπονδία Tae-Kwon-Do υπάγονται 523 σύλλογοι, που καλλιεργούν το άθλημα. Έχει 8 τοπικές επιτροπές (Αττικής, Βοιωτίας και Νήσων, Θεσσαλονίκης, Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης, Κ.Δ. Μακεδονίας, Κεντρικής και Δυτικής Ελλάδας, Κρήτης, Ν. Πελοποννήσου). Έχουν λειτουργήσει 7 σχολές προπονητών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Διδάσκεται στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, σαν μάθημα ειδικότητας όπως και στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας, Θεσσαλονίκης.

         

Τα κυριότερα γεγονότα στην ιστορία του Τάε Κβον Ντο

  

Tae Kwon Do

Κορεάτικη γραφή

TO άθλημα του Tae-kwondo εμφανίστηκε με την σύγχρονη αγωνιστική του μορφή στην Κορέα το 1945

ΤO 1973 ιδρύεται η Παγκόσμια Ομοσπονδία Tae-kwondo, με έδρα την Σεούλ.

ΤO 1976 ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Tae-kwondo, με έδρα τις Βρυξέλλες και της οποίας τα 20 χρόνια σήμερα γιορτάζουμε εδώ.

ΤO 1988 το Tae-kwondo παρουσιάζεται στην Ολυμπιάδα της Σεούλ, ως άθλημα επίδειξης και εντυπωσιάζει τους παράγοντες της Δ.Ο.Ε.

ΤO 1994 στην 103η ολομέλεια της Δ.Ο.Ε. στο Παρίσι, αποφασίζεται ομόφωνα, το άθλημα του Tae-kwondo, να είναι επίσημο αγώνισμα του προγράμματος της Ολυμπιάδας του 2000, στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας.

ΤΩΡΑ πλέον είμαστε στην τετραετία της Ολυμπιάδας του Σίδνεϋ και όλοι μας, όσοι υπηρετούμε το άθλημα του Tae-kwondo, επιβάλλεται να είμαστε σε πλήρη αγωνιστική ετοιμότητα, ώστε εκεί να παρουσιάσουμε ότι καλύτερο μπορούμε, προκειμένου να εντυπωσιάσουμε και πάλι τη φίλαθλη κοινή γνώμη.

ΤΟ γεγονός ότι το Tae-kwondo αγαπήθηκε από το ελληνικό φίλαθλο κοινό και διαδόθηκε ταχύτατα, είχε σαν αποτέλεσμα σήμερα σε όλη την επικράτεια, εκτός από την κεντρική Ομοσπονδία, να υπάρχουν 8 τοπικές επιτροπές, 470 σωματεία και πάνω από 30.000 δελτία αθλητών-τριών.

ΜΕΧΡΙ το 1979 το Tae-kwondo καλλιεργείται στην Ελλάδα από ιδιωτική πρωτοβουλία.

ΤΟ 1979 το άθλημα του Tae-kwondo αγκαλιάζεται από τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ., ο οποίος το φιλοξενεί και το καλλιεργεί μέχρι το 1987, οπότε το άθλημα αυτονομείται και ιδρύεται η Ελληνική Ομοσπονδία Tae-kwondo, που πλέον χειρίζεται τις τύχες του αθλήματος.

   

  Γνωρίζετε ότι…

…η γροθιά η οποία βρίσκεται στο κέντρο του σήματος των αθλητών του ITFείναι η γροθιά του ίδιου του ιδρυτή του tae-kwon-do, στρατηγού Tζο XονγκXι, η οποία αποτυπώθηκε πρώτα σε νωπό τσιμέντο από το χέρι του στρατηγού για να μεταφερθεί και να γίνει το επίσημο έμβλημα της διεθνούς ομοσπονδίας tae-kwon-do -ITF…

  Γνωρίζετε ότι…

  …o αριθμός 9 είναι ο ‘ιερός’ η ‘μαγικός’ αριθμός στο ταεκβοντο αφού με όποιον αριθμό και αν πολλαπλασιαστεί και το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού αθροιστεί, το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι 9!!! δοκιμαστε το…

       

 Τα χαρακτηριστικά του Τάε Κβον Ντο

  

Το Tae-Kwon-Do είναι μια μοντέρνα πολεμική τέχνη που χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες και δυναμικές του κινήσεις. Κυρίως χρησιμοποιούνται τα πόδια παρά τα χέρια. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για τη σημασία του Tae-Kwon-Do. Μια από αυτές είναι η εξής:

Tae = χτύπημα με το πόδι

Kwon = χτύπημα με τη γροθιά

Do = η τέχνη

Η πολεμική τέχνη του Tae-kwon-do έχει ως σκοπό εκτός από την ανάπτυξη της φυσικής κατάστασης και την εκμάθηση αγωνιστικών επιδεξιοτήτων στους μαθητές και την απόκτηση γνώσεων μέσα από τις βαθιές φιλοσοφικές διαστάσεις του αθλήματος. Είναι φανερό ότι αυτό το είδος της πολεμικής τέχνης, εκτός από την τεχνική του μορφή, χαρακτηρίζεται και από σημαντικές φιλοσοφικές έννοιες. Γι' αυτό, μόνο εκείνοι που αναγνωρίζουν το φιλοσοφικό του χαρακτήρα, μπορούν να υπολογίζουν στη βελτίωση της τεχνικής τους ικανότητας.

Η φιλοσοφία του Tae-kwon-do ξεκινά με το όνομα της τέχνης, που φιλολογικά σημαίνει τη μέθοδο εκείνη η οποία συνδυάζει τη δύναμη των ποδιών, των χεριών και του πνεύματος.

ΤΟ Tae αναφέρεται στο κάτω μέρος του σώματος (οτιδήποτε κάτω από τη ζώνη) και στις φυσικές του ικανότητες, δηλαδή στην αναπήδηση, στο άλμα, στους βηματισμούς, στο τρέξιμο, στην ώθηση - κλωτσιά με δύναμη ή με ταχύτητα και σε πολλές άλλες παραλλαγές μετακινήσεων.

ΤΟ Kwon αναφέρεται στον κορμό του σώματος και σχετίζεται με οποιαδήποτε κίνηση γίνεται με τα χέρια και τους ώμους, όπως είναι οι αποκρούσεις - μπλοκαρίσματα και τα αμυντικά χτυπήματα με ταχύτητα και δύναμη. Το Tae μαζί με το Kwon αποτελούν τη φυσική όψη του Tae-kwon-do.

TO Do είναι η φιλοσοφική βάση του Tae-kwon-do. Αναφέρεται σε οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το λαιμό και σχετίζεται με το μυαλό, το οποίο κυβερνάει το σώμα. Το Tae-kwon μαζί με το Do συμβολίζουν την αρμονική συνύπαρξη σώματος και πνεύματος. Αυτό το ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο, ασκείται και αναπτύσσεται ταυτόχρονα, μέσα από την υπάρχουσα μεταξύ των δύο παραγόντων αλληλεπίδραση. Με την αγωγή του σώματος και του πνεύματος επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη ισορροπία και αρμονία, που βοηθάει τον μαθητή να προσαρμοστεί σωστά στο κοινωνικό σύνολο.

ΟΙ μαθητές του Tae-kwon-do διδάσκονται τέσσερις αρχές καλής συμπεριφοράς, οι οποίες είναι κατά σειρά προτεραιότητας: η γενναιότητα, η ακεραιότητα, η επιμονή και ο αυτοέλεγχος. Οι αρχές αυτές προέρχονται από τον κώδικα ηθικής του Tae-kwon-do.

Η επιμονή είναι απαραίτητη για την πρόοδο του μαθητή στο Tae-kwon-do. Ο μαθητής δεν πρέπει να αποθαρρυνθεί από τις δυσκολίες τελειοποίησης της τεχνικής. Χωρίς επιμονή και αφοσιωμένη εκπαίδευση δεν πρόκειται να αποκτηθούν οι απαραίτητες επιδεξιότητες.

Ο αυτοέλεγχος είναι επίσης μια άλλη απαραίτητη αρετή. Αυτή η αντίληψη είναι σημαντική για το μαθητή του Tae-kwon-do. Ο μαθητής πρέπει να ελέγχει το θυμό του και ποτέ να μην αφήνει τα συναισθήματά του να τον οδηγήσουν σε βίαιες ενέργειες.

Η φιλοσοφική διάσταση του Tae-kwon-do διδάσκεται και εμπεδώνεται δια μέσου των ηθικών αρχών του αθλήματος. Η καλλιέργεια και ανάπτυξη του πνεύματος, του ήθους και η διάπλαση του χαρακτήρα γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε οι μικροί αθλούμενοι να ενταχθούν ομαλά στο κοινωνικό σύνολο και να διακριθούν και ως μέλη της κοινωνίας. Οι αθλούμενοι, μαθαίνοντας να εργάζονται μεθοδικά και δημιουργικά, κατακτούν τη γνώση και την τέχνη της μάθησης, ώστε να εφοδιάζονται με ικανότητες και ήθος. Η φιλοσοφία του Tae-kwon-do επηρεάζει θετικά και συνετά τη συμπεριφορά των νεαρών αθλουμένων μέσα κι έξω από τους χώρους άθλησης. Με το Tae-kwon-do αναπτύσσονται κίνητρα, τα οποία συμβάλουν στην απόκτηση όλων εκείνων των πνευματικών και ηθικών εφοδίων, με τα οποία οι νέοι εντάσσονται με επιτυχία στον ωραίο αλλά και δύσκολο αγώνα της ζωής.

       

 Τέχνη και Αυτοάμυνα

Το Tae-Kwon-Do αποτελεί επίσης ένα δείγμα τέχνης και τεχνικής. Οι μαθητές καλούνται να εκτελέσουν οποιαδήποτε άσκηση με λεπτές και συνάμα δυναμικές κινήσεις, συνδυάζοντας πλήρη αυτοσυγκέντρωση και προσοχή στη λεπτομέρεια.

Το Tae Kwon Do έχει ίσως παρεξηγηθεί από τον κόσμο που δεν έχει άμεση γνώση και επαφή με το άθλημα. Πιστεύεται πως κανείς μαθαίνοντας Tae Kwon Do γίνεται βίαιος και επιθετικός και εμπλέκεται εσκεμμένα σε καυγάδες προς απόδειξη των ικανοτήτων του. Αντίθετα, οι μαθητές του Tae Kwon Do διδάσκονται αυτοάμυνα, έτσι ώστε σε περίπτωση που πέσουν θύματα επίθεσης να αποφύγουν οποιοδήποτε τραυματισμό τους, ενώ παράλληλα διδάσκονται αυτοσυγκέντρωση και σεβασμό προς τους συνανθρώπους, αρχές πολύ σημαντικές για καθέναν μας.

       

Η επικινδυνότητα του Tae Kwon Do

Αν και το WTF Tae Kwon Do είναι ένα άθλημα 'full contact’ όπως καλείται, όπου επιτρέπονται τα χτυπήματα στο κεφάλι(όχι όμως η γροθιά στο πρόσωπο)δεν είναι τόσο επικίνδυνο. Κατά τη διάρκεια των αγώνων οι αθλητές χρησιμοποιούν πλήρη προστασία(θώρακα, κάσκα,...)ώστε να αποφεύγεται οποιοσδήποτε τραυματισμός.

Το ITF (παραδοσιακό) καλείται 'semi-contact' και δεν επιτρέπεται η πλήρης επίθεση στο κεφάλι. Παρ' όλα αυτά επιτρέπονται τα "ελαφρά" χτυπήματα στο κεφάλι ,πάντα όμως με τη χρήση γαντιών.